مبنای ممنوعیت سقط جنین بر اساس آیه هدف خلقت با تاکید بر تفاسیر شیعه

حرمت سقط جنین از مسلماتی است که دلیل از آیات، روایات، عقل و اجماع دارد. در این پژوهش با تکیه بر آیه 56 سوره ذاریات (آیه هدف خلقت) با روش تحلیلی و توصیفی به گزاره‌هایی از مبانی ممنوعیت سقط جنین پرداخته شده است؛ زیرا آیات قرآن همانطور مفسر یکدیگر هستند، می‌توانند برخی برای برخی دیگر مبنا باشند که اساس آن بازگشت به کشف اراده شارع حکیم است. از این رو مهمترین دستاورد پژوهش عبارت است از: جان بخشی فعل و عطای الهی است و سقط جنین از بین بردن ماده حیات انسانی است که مانع از تجلی انسانیت و عبد خدا بودن است. از سوی دیگر آنکه خلق می‌کند، حق می‌دهد و تکلیف می‌کند؛ زیرا سلطه و مالکیت خداوند بر جان‌ها حقیقی و مطلق است و خدا بشر را حق و تکلیف بر حفظ جان خود و دیگری داده است. اگر حکم خدا به منع و حرمت سقط جنین است نه از آن رو که به آدمیان نیاز دارد تا او را عبادت کنند نه اینکه در کار عالم محتاج خلق است بلکه از اسقاط و قتل منع کرد و آن را مبغوض خواند که بشر را از فساد برهاند؛ زیرا سنت تکوینی الهی با سنت تشریعی پیوند دارد. حرکت جنین در تدریج از قوه به فعل است یعنی از خلقت تا رسیدن به غایتی مطلوب؛ از این رو حضور معلول را در عالم هدفمند وسیر تکامل را تدریجی قرارداده است و این تدریج حرکت رو به کمال است و کمال او در عبودیت خالق عالم است.