خانواده به عنوان بنیادی‌ترین نهاد اجتماعی، نقش بی‌بدیلی در شکل‌گیری و ارتقاء کرامت انسانی ایفا می‌کند. کرامت انسانی، مفهومی چندبعدی است که شامل احترام به ارزشها، حقوق، و شأن فردی در جامعه است. این مطالعه با بررسی ابعاد مختلف نقش خانواده، به تحلیل و تبیین تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم خانواده بر کرامت انسانی می‌پردازد. یافته‌های این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای به رشته تحریر درآمده، نشان می‌دهد که خانواده از طریق برقراری ارتباطات سالم، ارتقاء مهارت‌های اجتماعی و فرهنگی، و فراهم کردن محیطی حمایتی و امن، به تقویت احترام به خود و دیگران می‌پردازد. همچنین، آموزش ارزش‌های اخلاقی و دینی در خانواده به عنوان مؤلفه‌ای کلیدی، نقش مهمی در ساختاردهی هویت و شخصیت فرد دارد. خانواده‌هایی که بر پایه احترام متقابل و مشارکت فعال اعضای خود بنا شده‌اند، می‌توانند اثرات مثبتی بر بهبود روحیه و افزایش حس کرامت فردی داشته باشند. از سوی دیگر، نقض حریم خصوصی، کنترل غیرمعقول و عدم توجه به نیازهای عاطفی اعضا می‌تواند منجر به کاهش کرامت انسانی و بروز مشکلات روانی و اجتماعی شود. در نتیجه، تقویت و حمایت از ساختار خانواده از طریق سیاست‌ها و برنامه‌های حمایتی می‌تواند بهبود کرامت انسانی را به عنوان یکی از اهداف اساسی جامعه دنبال کند. این یافته‌ها تأکید بر اهمیت توجه بیشتر به نقش خانواده در پژوهش‌های اجتماعی و روان‌شناختی دارد.
نویسنده(گان):
اعظم غیاثی ثانی
چکیده:
کلیدواژه:
اهمیت خانواده، انتقال ارزشها، کرامت انسانی، حمایت‌های روانی و عاطفی، حمایت اقتصادی، آموزش و تربیت