امنیت شغلی، احساسِ داشتن یک شغل مناسب و اطمینان از تداوم آن در آینده و فقدان عوامل تهدید کننده شرایط مناسب کاری در آن شغل است. امروزه امنیت شغلی کارگران با چالشهای مختلفی از جمله اخراج کارگران، قراردادهای موقت، تعلیق قرارداد کار و تغییر وضعیت حقوقی مالکیت کارگاه مواجه است. هدف از این پژوهش، بررسی قواعد حاکم بر حق کار و امنیت شغلی در قانون اساسی در پرتو قواعد حقوق بشر است. به همین منظور این سوال اصلی مطرح شده است که مهمترین قواعد در تضمین امنیت شغلی کارگران در حقوق ایران در پرتو قواعد حقوق بشری چیست؟ در مقام پاسخ به این سوال با روش توصیفی ـ تحلیلی به این نتیجه میرسیم که قواعد مختلفی بر قراردادهای کار حاکم است. عدم تبعیض در استخدام، جنسیت و ساعات کار؛ عدم اخراج غیرموجه کارگران؛ عدم تعلیق غیرموجه نیز از قواعد مهمی است که در قانون ایران نیازمند انعطافپذیری است و این انعطاف پذیری میتواند از طریق گنجاندن مواردی همچون بیماری کارگر، زمان بارداری، اعتصاب و اخراج کارگر به عنوان مواردی که موجب تعلیق کار کارگر میشود اعمال شود. بیمه بیکاری، تأمین اجتماعی، حقوق بنیادین کارگر و آزادی سندیکایی نیز از دیگر قواعدی است که میتوان در حقوق ایران یافت.
نویسنده(گان):
محمدرضا خانی ، ماشاالله حیدرپور
چکیده:
کلیدواژه:
امنیت شغلی، کارگر، کارفرما، اخراج، قرارداد موقت، کارگاه، تعلیق