بی تردید نگرش به زنان به امتداد تاریخ حیات بشر، شاهد فراز و فرود‌های فراوانی بوده است؛ گاه در حد مقام الهه شدن پیش می‌رود و گاه در حد زنده به گور شدن. قرآن بهترین و جامع ترین منبع برای شناخت انسان است، زیرا بسیاری از آیات بیانگر انسان به ما هو انسانند که نمایانگر فراجنسیتی بودن، با هدف رشد و تعالی انسان هستند. از منظر قرآن، انسان دارای وجودی جامع و جایگاهی والا در نظام هستی دارد و تفاوتی بین زن و مرد نیست. کرامت یعنی هر شخص ذی حقی واجد ارزش و حرمت است اما ارزیابی این واژه در گرو فهم معنایی و شناخت رویکرد و جهت گیری مبنایی و عناصر حاکم بر کرامت انسانی و عوامل نقض آن است. در نوشتار حاضر با بهره بردن از نگرش قرآنی و نظام فکری استاد جوادی آملی به سنجش کرامت انسانی زن پرداخته شده است. اهمیت این موضوع در رویکرد قرآنی، به جایگاه و نقش مهم زن در خانواده و اجتماع برمی گردد. این نوشتار با روش توصیفی ـ تحلیلی و گردآوری داده‌ها به روش کتابخانه‌ای به این نتیجه رسیده است که در نظام فکری استاد جوادی آملی همسو با تعالیم قرآنی تفاوتی در کرامت و ارزش‌های انسانی میان زن و مرد دیده نمی‌شود و هر دو از قابلیت رشد و تعالی برخوردارند. قرآن نگاه صنف گرا و جنسیت گرا ندارد؛ بلکه زن و مرد در جوهره وجودی برابرند و آن‌چه موجب فضیلت و برتری می‌شود تقوا است.
نویسنده(گان):
معصومه دیمیادی
چکیده:
کلیدواژه:
زن، کرامت انسانی، نگرش قرآنی، جوادی آملی