هدف مقاله حاضر، ارائه مدلی مفهومی از فرایندهای تشکیل هویت فردی و اجتماعی افراد مجرد توسط تعاملات اجتماعی است که در جامعه دینی صورت می‌گیرد. به باور برساخت‌گرایان اجتماعی، هویت امری پویا، برساخته از جامعه و محصول گفتمان است. با توجه به نگرش بیان شده سوال اصلی این پژوهش آن است که آیا جامعه دینی می‌تواند با ارزش‌های مثبتی که برای ازدواج قائل است، افراد مجرد را در انقیاد قرار دهد و به دلیل تجردشان بر آنها تبعیض روا دارد؟ لازم به ذکر است که در این پژوهش جامعه ایران به عنوان یک جامعه دینی قلمداد شده است با نگاهی برساخت گرایانه به جامعه دینی می‌توان بیان کرد که این جامعه می‌تواند با برساخت هویت افراد مجرد، پاره‌ای از چالش‌ها و انتظارات را برای آنها منجر شود. تعاملات اجتماعی که در این جوامع انجام می‌شود، شکل خاصی از هویت فردی و اجتماعی را برای افراد مجرد برمی‌سازد. نتیجه این پژوهش آن است که جامعه دینی می‌تواند سبب ایجاد احساسات دوگانه، تنش‌های هویتی و حتی بازسازی هویت فردی و اجتماعی افراد مجرد به دلیل عدم تطابق آنها با معیار معین شود.
نویسنده(گان):
فاطمه ثابتی نژاد
چکیده:
کلیدواژه:
برساخت‌گرایی اجتماعی، مجرد، هویت فردی، هویت اجتماعی، جامعه دینی