پژوهش حاضر با هدف خشونت خانگی در زوجین با و بدون تجارب نامطلوب دوران کودکی طراحی و اجرا گردید. روش تحقیق توصیفی از نوع علی مقایسه‌ای است. جامعه آماری پژوهش شامل افراد متاهل ساکن در شهر نیشابور است. از این جامعه آماری با توجه به معیارهای رایج آماری دو گروه با و بدون تجربیات نامطلوب انتخاب شدند؛ هرگروه شامل 50 نفر می‌باشد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس آسیب‌های دوران کودکی (برنشتاین و فینک، 1998)؛ پرسشنامه خشونت به همسر (استراوس، 1979) و فرم مصاحبه تشخیصی (جانسن و همکاران، 2004) است. نتایج نشان داد تفاوت معناداری در متغیر خشونت خانگی در گروه افراد با و بدون تجارب نامطلوب کودکی (0001/0>p و اندازه اثر= 279/0) تفاوت آماری معناداری وجود دارد. به گونه‌ای که میانگین خشونت زناشویی در گروه با تجربیات نامطلوب کودکی به میزان 24/32 نمره بیشتر از گروه عادی است. باتوجه به نتایج بدست آمده در پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که تجارب نامطلوب دوران کودکی می‌تواند اثرات پایدار و ماندگاری داشته باشد و در دوران بزرگسالی تبیین کننده خشونت بر علیه همسر باشد.
نویسنده(گان):
احمد حیدرنیا ، امیر اکبریان ، حمید دررودی
چکیده:
کلیدواژه:
خشونت خانگی، تجارب نامطلوب کودکی، زندگی زناشویی