باروری و به تعبیری سبز بودن، جایگاه بسیار مهمی در فرهنگ مردم ایران دارد و از جنبه‌های متعدد روان شناختی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و حقوقی بدان پرداخته شده است. یکی از ابعاد مرتبط، نگاه سینماگران ایرانی به موضوع فرزندآوری از طریق رحم اجاره‌ای است. در طول 25 سال اخیر، موضوع ناباروی زوجین و اجاره رحم جهت فرزندآوری، دستمایه ساخت چندین فیلم، توسط کارگردانان ایرانی شده است. موضوع مطالعه حاضر، تبیین انسان شناختی تصویری از فیلم‌های موجود با موضوع رحم اجاره‌ای است. سوال اصلی پژوهش، چگونگی نگاه سینما و سینماگران ایرانی به پدیده مادران اجاره‌ای و میزان موفقیت ایشان در شناخت پدیده است. در این راستا، 8 فیلم از کارگردانان ایرانی در فاصله سال‌های 1378 تا 1400 با روش پدیدارشناختی تفسیری مورد بررسی قرار گرفت. نگارنده با دیدگاه انسان شناختی و رویکرد انسان شناسی تصویری به تبیین فیلم‌ها پرداخته و داده‌ها از طریق بررسی فیلم‌ها و نقد و نظرها گردآوری شدند. برای ایجاد حساسیت نظری و تبیین پدیدارشناختی، کتب و آثار و نظریه‌های انسان شناختی مرور شدند. ناباروری یک موضوع اجتماعی است و غیر از زوجین، جامعه محلی آنان را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. نتایج، نشان دهنده جای خالی مطالعات مردم شناسی و فرهنگ عامه در خصوص ناباروی در آثار سینمایی است.
نویسنده(گان):
فریده مجیدی خامنه
چکیده:
کلیدواژه:
مادران اجاره‌ای، سینما، انسان شناسی تصویری، فرهنگ عامه، باروری.