عوامل مختلفی در تربیت فرزند می‌توانند دخیل باشند، لکن اولین و مهم‌ترین این عوامل که چه‌بسا سایر عوامل را به حاشیه می‌راند، دامان پر مهر مادر و کانون خانواده است. یک انسان از قبل از انعقاد نطفه تا جوانی و حتی بزرگسالی تحت تاثیر والدین خویش، به‌خصوص مادرش می‌باشد. نقش مادر در تربیت تا آن‌جا است که گویش افراد به زبان مادری موسوم است. پیش‌زمینه‌های بینشی و گرایشی والدین yو به‌خصوص مادر، کمابیش به یکایک فرزندان منتقل می‌گردد. پس هر انسانی در وهلۀ اول تحت تربیت مادر و سپس خانواده و فامیل و محیط به رشد و سیر اخلاقی و کمالی خود ادامه می‌دهد. نهاد خانواده در صورتی می‌تواند مجری تربیت به‌نحو احسن باشد که قبلا خود والدین و سایر اعضاء خانواده دارای تربیت و تجربۀ کافی در انتقال آن به فرزندان باشند. یکی از معضلات تربیت دوگانگی و تضاد در تربیت یک کودک میان خود والدین یا والدین و فامیل یا والدین و مربی خارج از خانه است. اشتغال مادران، به‌خصوص اشتغالات زمانبر و فرسایشی که به‌مدت طولانی کودک از مادر جدا است و مادر پس از کار نیز خسته و فرسوده و بی‌حوصله می‌شود، یکی از اهم عوامل بروز تربیت دوگانه و چندگانه و تحیر و بی‌هویتی کودک در انتخاب الگوها و منش‌ها است. البته این معضل غیر از معضلاتی است که اشتغالات بیرون منزل برای خود زن و همسر و خانواده ممکن است به‌دنبال داشته باشد. امید آنکه این مختصر راهنمایی هرچند کوچک، برای خانواده‌ها و به‌خصوص مادرانی که می‌خواهند نسلی را پرورش دهند که با تربیتی سعادتمندانه و با عشق و فداکاری، خود را مهیای رویارویی با مشکلات عدیده زندگی نموده و در برابر رخدادها و بحران‌ها مقاوم باشند.
نویسنده(گان):
آفرین قائمی
چکیده:
کلیدواژه:
زن، خانواده، اشتغال زن، تربیت، مادر.